Poradnik dla inwestora

Jeśli chcesz, aby Twoja podłoga cieszyła Cię przez wiele lat, pamiętaj o kilku podstawowych zasadach.

Gdy wykonawca posadzek skończy swoją pracę, zanim zapłacisz sprawdź:

• Czy przed wylaniem posadzki wykonał on dokładnie izolację przeciwwilgociową poziomą oraz dopilnuj wpisu do dziennika budowy o jej wykonaniu
• Czy rury CO i wodne są położone w otulinach termicznych.
• Czy poziom twojej posadzki przy użyciu łaty dwumetrowej nie przekracza prześwitów o wysokości 3 mm.
• Czy posadzka jest zwarta, gładka i niepyląca.
• Gdy spełnione będą te wszystkie warunki na pewno uda Ci się ograniczyć koszty związane z naprawą posadzki. Gdy okaże się, że poziom jest niezgodny z normą nie zgadzaj się na poprawianie tego masą samopoziomującą bez upewnienia się u jej dostawcy, czy da na piśmie gwarancję, że nadaje się ona pod parkiet.

Jeżeli prowadzony jest dziennik budowy inwestor powinien udostępnić go parkieciarzowi celem ułatwienia dokonania wstępnej oceny posadzek betonowych.

Pamiętaj, by parkieciarz, który będzie wykonywał u Ciebie usługę, sprawdził czy podłoże spełnia powyższe warunki. Najlepiej spisać z nim protokół z tej oceny (parkieciarz posiada wzór). Protokół ten musi również zawierać pomiar wilgotności posadzki, by można było ustalić czy podkład wystarczająco już dosechł. W przypadku podłoża cementowego jest to max. 2% wilgotności metodą CM, anhydrytowego max. 0,5% metodą CM, drewnianego max. 13%.

Po dokonaniu tej oceny pozostaje nam sprawdzenie i ocenienie parkietu, które powinno być również opisane, a zawierać powinno sprawdzenie wilgotności drewna, wymiarów oraz wizualną ocenę co do klasy parkietu.

Na pewno ta weryfikacja pomoże wyeliminować niemiłą niespodziankę, która mogłaby się pojawić po ułożeniu.

Pamiętaj również, że optymalne warunki pracy związane z układaniem parkietu to 20o C i 65% wilgotności powietrza. Staraj się, by podczas prac parkieciarskich i po ich zakończeniu warunki te były jak najbardziej zbliżone do wymienionych. W trakcie prac parkieciarskich nie powinny być prowadzone inne prace budowlane, a wszystkie prace mokre powinny być już zakończone. Praktycznie po zakończeniu montażu podłogi, a przed szlifowaniem należy odczekać około dwu tygodni, aby klej związał i wysechł, a drewno wykonało wstępną pracę (zapracowało). Następnie po zakończeniu lakierowania lub olejowania podłoga powinna być jak najmniej użytkowana przez ok. 10 dni. Najlepszym rozwiązaniem byłoby jej nie używanie, aby lakier lub olej ją pokrywający mógł się utwardzić. Przed rozpoczęciem użytkowania pamiętaj o wykonaniu pierwszej pielęgnacji podłogi środkiem, który zaleca firma produkująca użyty lakier lub olej. Dobór środka pielęgnującego jest ważny ze względu na skład chemiczny, ponieważ niektóre lakiery przy użyciu zbyt agresywnego środka czyszcząco-pielęgnującego mogą ulec rozmiękczeniu. Radzimy również, by po tym okresie utwardzania wykonywać już tylko bardzo drobne poprawki w malowaniu, tak aby wilgotność w pomieszczeniach nie zmieniała się drastycznie, a sama podłoga nie była narażona na zniszczenie. Bardzo istotną rzeczą podczas wprowadzania się jest zastosowanie filców pod wszystkimi meblami. Filce te powinny mieć przynajmniej 2 mm grubości i być przyklejane, a nie przybijane. Przed wejściem do pomieszczeń, gdzie położony jest parkiet powinny być ułożone duże wycieraczki, pozwalające na oczyszczenie się butów z piasku i innych zabrudzeń twardych.

Ta wiedza, mamy nadzieję, pomoże lepiej kontrolować wykonawcę i jego rzetelne podejście do pracy. Dopilnuj, aby wykonawca prowadził dziennik robót parkieciarskich wydany przez nasze stowarzyszenie. Drewno do wykonania podłogi powinno być dobierane nie tylko pod kątem koloru, ale należy zwrócić uwagę na twardość oraz jego parametry skurczu ze względu na zmiany wilgotności. Podstawowe zasady doboru chemii potrzebnej do wykonania parkietu.

Zaleca się, by każda powierzchnia przed układaniem była dokładnie oczyszczona z zabrudzeń typu gips, farba, a także zagruntowana preparatem, który będzie odpowiedni do kleju który zastosujemy. W przypadku, gdy mamy podłogę z mozaiki grubości 8-10 mm lub parkiet do 40 cm możemy zastosować kleje dyspersyjne lub rozpuszczalnikowe. W przypadku, gdy będziemy kleić podłogę o większych wymiarach (powyżej 40 cm) powinno się zastosować kleje poliuretanowe 1- lub 2-składnikowe lub epoksydowo-poliuretanowe 2-składnikowe. Trzeba pamiętać, że dobór kleju jest o tyle ważny, iż musi wystarczyć na cały okres użytkowania podłogi.

Gdy zastosujemy zbyt słaby klej, powstałe wtedy naprężenia mogą powodować odrywanie się parkietu. W przypadku lakierów wybór jest znacznie prostszy, ponieważ powinniśmy jedynie ustalić z wykonawcą czy chcemy lakier w połysku, półmacie czy macie oraz jaka będzie intensywność użytkowania podłogi, a wykonawca powinien doradzić odpowiedni produkt.

Ze względu na własne zdrowie, jak i wpływ na środowisko zalecamy używanie lakierów na bazie wody. Lakiery te można podzielić na 3 grupy jakościowe:

• lakiery akrylowo-poliuretanowe przeznaczone do pomieszczeń o niedużym obciążeniu ruchowym np. sypialnie
• lakiery poliuretanowe 1-składnikowe przeznaczone do pomieszczeń mieszkalnych wszelkiego rodzaju
• oraz lakiery 2-składnikowe poliuretanowe, najtrwalsze przeznaczone do wszelkiego typu pomieszczeń.

Zasady związane z ilością lakieru można określić w sposób następujący: na metr kw. powierzchni powinno być zużyte min. 350 ml lakieru, łącznie z lakierem podkładowym.

Życząc radości z wyboru podłogi drewnianej pamiętaj, że Twoja podłoga wykonana jest ręcznie, w związku z tym normalnym jest pojawienie się pyłków, czy też delikatnych przebarwień (nie widzialnych z pozycji odbioru podłogi). Parkiet należy odbierać w pozycji stojącej lub siedzącej ze światłem, a nie pod światło.

W informacji tej staraliśmy się zawrzeć najistotniejsze informacje które pomogą wyeliminować błędy, a zarazem szkody z nich płynące i pozwolą na podziwianie podłogi wykonanej fachowo.